Ime polja na Maljenu, Divčibare veoma je staro: pominje se još 1476. godine kao selo u turskom popisu. Narod ime Divčibare tumači kao „devojačke bare“, što je po svoj prilici ispravno.
Za Divčibare se smatralo da u ranijim vekovima nisu imale svojstvo stalno nastanjenog mesta, već da su samo služile za letnji izgon stoke na ispašu i za senokošu. Kao što je rečeno, ime Divčibare po narodnom predanju znači „devojačke bare“ i nastalo je kao uspomena na devojku-pastiricu koja se nekada utopila u nabujaloj reci Crnoj Kamenici.
Divčibare, koje se zbog svoje neobično povoljne klime sada u najvećoj meri koriste kao mesto za odmor i lečenje, u ranijim vekovima korišćene su za druge svrhe. Zna se pouzdano da je još u rimsko doba preko Divčibara vodio put koji je spajao sadašnji valjevski i užički kraj. Guste šume Maljena tokom vekova su eksploatisane, a na pašnjacima koji su tako nastajali, uzgajana je stoka. U staro doba su i Divčibare bile obrasle četinarskom šumom, u kojoj je dominirala smreča, od čijeg je mnoštva ostalo samo nekoliko stabala.
Ravna Gora je visoravan koja se prostire na zapadnim i jugozapadnim obroncima planine Suvobor u Zapadnoj Srbiji. Predstavlja zaravnjen prostor, obrastao prilično bujnim livadama i pašnjacima. Njegovi ivični delovi su duboko disecirani suvim dolinama i obrasli gustim šumama, pretežno bukovim. Duboko u dolini, severno od Damjanovog kamena i u vrhu te doline nalazi se Mokra pećina koja je važna osobenost Ravne gore. Pećina je usečena u strmu krečnjačku stenu. Ulaz u pećinu je širok oko 15 metara a tavanica na ulazu je visoka 4,5 metara. Na tavanici iznad ulaza nalaze se tri manja otvora. Iz pećine izbija snažan potok, po kojem je pećina i dobila ime. Oko 200 metara nizvodno a levo od potoka, dva metra od obale izbija iz krečnjačke stene jak izvor u nivou vodotoka.