Istanbul je kroz istoriju poznat kao Vizantion, Konstantinopolj i Carigrad. To je najnaseljeniji je grad u Turskoj Republici i predstavlja privredno, kulturno i istorijsko središte zemlje. Istanbul je transkontinentalni grad u Evroaziji, smešten na Bosforskom moreuzu (koji razdvaja Evropu i Aziju) između Mramornog i Crnog mora. Privredno i istorijsko središte leži u evropskom dijelu, dok na azijskoj strani živi oko trećine stanovništva grada. Grad je upravno središte Metropolitanske opštine Istanbul  koja ima više od 15 miliona stanovnika. On je jedan od najnaseljenijih gradova na svetu, sedmi najveći grad na svetu i najveći grad u Evropi. Istanbul se smatra mostom između Istoka i Zapada.
Bursa se nalazi se na severozapadnim padinama planine Uludag, kraj Nikejskog jezera. Bursa je četvrti po veličini grad Turske, kao i jedan od njenih najznačajnijih industrijskih i kulturnih centara. Najraniji podaci o naseobini na ovom mestu potiču iz vremena Filipa V Makedonskog. Osmanlije su 1326. godine zauzele grad od Vizantinaca i pretvorili ga u svoju prestonicu. Godine 1365. glavni grad Osmanskog carstva je premešten u Evropuali je i  tada Bursa je ostala glavni grad za upravu anadolijskim provincijama carstva. Osvajanjem Konstantinopolja 1453. osmanlijska prestonica postaje Istanbul. Mauzoleji ranih osmanskih sultana nalaze se u Bursi, kao i brojne građevine iz svih perioda Osmanskog carstva. Najznačajnije spomenike sagradio je sultan Bajazit I. To su islamski verski kompleks i Velika džamija
Do 17. veka Bursa je bila glavna turska pijaca svilom i mesto gde su se izrađivali proizvodi od svile (jastuci, kaftani). Svila se delom proizvodila u gradu, a delom uvozila iz Persije i Kine.
Kapadokija je u antičkom svetu bila velika teritorija u Maloj Aziji, današnjoj Turskoj. U vreme Herodota, Kapadočani su zauzimali svu zemlju od Taura do Crnog mora. Kapadokija u geografskom smislu se na jugu graničila sa Taurom, na istoku sa Eufratom, na severu sa Crnim morem, a na zapadu sa velikim slanim jezerima u unutrašnjosti Male Azije. Kapadokija znači „zemlja lepih konja“.
U ranom hrišćanstvu, stara prestonica Kapadokije, Mazaka, pod novim imenom Kesarija (Ćesarija) bila je važno episkopsko središte. Kapadokija je bilo neobično važna zemlja za ranu istoriju hrišćanstva. Sve do 1071. godine Kapadokija je bila deo Vizantije. Više od tri hiljade crkava, svedoče o pravoslavnom i grčkom karakteru prošlosti Kapadokije. Poslednji pravoslavni hrišćani su napustili Kapadokiju tokom etničkog čišćenja, i genocida koje je Turska sprovela nad Grcima od 1922. do 1924. godine.
Goreme je gradić od 2500 stanovnika, koji leži u krajoliku neobičnih vulkanskih stena koje su oblikovane erozijom u aridnoj klimi. Nalazi se u turskoj provinciji – Nevsehir, u kraju koji je poznat od antike kao – Kapadokija. U šupljinama neobičnih skupina stena oko grada nalaze se podzemna naselja iz 4. veka, ali i crkve i manastiri iz vizantijskog doba. Neke od njih imaju dobro očuvane freske iz razdoblja od 7. do 14. veka.
Nakon vulkanske erupcije planine Erciyes, pre oko 2000 godina, pepeo i lava su oblikovale mekane stene Goremea koje su erodirale djelovanjem vjetra i vode u današnje neobične oblike. Tipični oblici su stupovi, tornjevi, obelisci i igle koje imaju visine do 40 metara i pokrivaju područje od oko 20000 kvadratnih kilometara.
Nacionalni park Goreme je, zajedno s istorijskim lokalitetima isklesanima u stenama Kapadokije, upisan kao svjetska baština UNESCO-a 1985.